Blog's purpose:

Για να το παίζουμε έξυπνοι...

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Night


Είμαι προκατειλημμένος και το ξέρω. Είναι ωραίο που το ξέρω. Αισθάνομαι πιο πολύ άνθρωπος.

Καμιά φορά η πόλη μου φαίνεται τόσο οικεία και ωραία.
Φταίει το αλκοόλ, οι γνωστοί δρόμοι, οι μπάτσοι στη Χ. Τρικούπη, τα χαζάδικα στη Σκουφά τα πορτοκαλιά χρώματα της νύχτας, το προχωρημένο της ώρας, ο κρύος αέρας στη μηχανή, η ησυχία μετά τη στροφή, το βουητό από τη δυνατή μουσική στα αυτιά μου;



Όχι. Φταίει που μεγάλωσα εδώ. Αλλά δεν φταίει. Είναι. Είναι που μεγάλωσα εδώ. Είναι που αυτό περιέχει κάτι μαγικό για μένα. Ένα τζαμάρισμα της πόλης από άσχετους μουσικούς. Άσχετοι ξεάσχετοι, έχουν ψυχή και τη δίνουν και στα στενά και στα φώτα και στον ρημαδιασμένο τον ηχολήπτη που μας γάμησε τα αυτιά.

Βάζω κάτι να ακούσω προκατειλημμένος και πάλι.