Σήμερα και σε κάθε εθνική εορτή αισθάνομαι ακόμα πιο Έλληνας. Είμαι εθνικά υπερήφανος. Δυστυχώς δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει εθνική ενότητα. Πως να υπάρξει όμως όταν στα σχολεία δεν διδάσκουν σωστά την ιστορία του έθνους μας;
Είμαι λοιπόν στη δυσάρεστη θέση να προσπαθήσω σήμερα μέσα από αυτό το ταπεινό blog-κρυφό σχολειό να θυμίσω επιγραμματικά τι συνέβη στις 28 Μαρτίου του 1921, μήπως και αφυπνιστούμε σαν λαός και σώσουμε ότι μας έχει απομείνει από την ένδοξη εθνική μας παράδοση και περηφάνια.
Το βράδυ της 27ης Μαρτίου του 1921 ο λαός ήταν ήδη έτοιμος να επαναστατήσει μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Οι Τουρκαλάδες από την άλλη ήθελαν να διασχίσουν τη Θήβα για να πάνε προς την Πελοπόννησο που είχαν κάτι δουλειές. Στη Θήβα όμως υπήρχε ο αρχι-τσιφλικάς Ιωάννης Καποδίστριας που δε μάσαγε από τέτοια και γι’ αυτό του είχαν βγάλει το παρατσούκλι «Ξανθό τσακάλι με σκούφο» (προφανώς θα φορούσε και σκούφο με την υγρασία που έχει στη Θήβα). Ο Ιωάννης εκτός από τσιφλικάς ήταν και εργοστασιάρχης και διατηρούσε εργοστάσιο «Γενίτσαρων». Οι Τούρκοι λοιπόν έπρεπε να ζητήσουν την άδειά του για να περάσουν, αν και κατακτητές.
Στις 11:38 λοιπόν το βράδυ της 27ης χτυπάει το τηλέφωνο του Ιωάννη. Να περάσουμε από τη Θήβα και τα λοιπά του είπε ο αρχι-τουρκαλάς. Δυο πράγματα πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό του Ιωάννη: Η συσσωρεμένη οργή του λαού (1) και το ακατάλληλο της ώρας (2). Σκέφτηκε λίγο ακόμα και βροντοφώναξε στο τηλέφωνο «ΟΧΙ». Φώναξε τόσο δυνατά που τον άκουσε η γειτονιά, συν του ότι γέμισε σάλια το τηλέφωνο - και αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο.
«Θα το μετανιώσετε» ακούστηκε από το σαλιωμένο τηλέφωνο και ο Τούρκος πρόσθεσε: «Από αυτή τη στιγμή (00:13 πμ) βρισκόμαστε σε πόλεμο Ιωάννη και να ξέρεις ότι θα συνεργαστούμε και με τους Γερμανούς και θα δημιουργήσουμε τον Αξονα». Ο Ιωάννης δεν πτοήθηκε όμως γιατί είχε φίλο του τον Παλαιών Θηβών Γερμανό και πίστευε ότι θα πείσει και τους άλλους Γερμανούς να μην βοηθήσουν του Τούρκους. Τελικά δεν έγινε έτσι ακριβώς και ο Ιωάννης έκατσε στον άξονα, όμως αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει να είμαστε ενωμένοι όλοι σαν μια γροθιά και να γιορτάζουμε με παρελάσεις κλπ την ιστορία μας και το ένδοξο «ΟΧΙ». Την ίδια μέρα άρχισε η επανάσταση για να μπορούμε σήμερα να γράφουμε σε blog σαν και αυτό.
Πάω τώρα να φτιάξω ένα φραπεδάκι και φεύγω σφαίρα, γιατί με τo γράψιμο άργησα και πρέπει να πάω στην πολεοδομία και στην εφορία σήμερα που είναι κλειστά, για να λαδώσω δυο «κολλητούς». Γιατί χωρίς λάδι λένε δεν κινείται η μηχανή. Πολεμική ή μη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου